محبوب ترین PC ها در بین اولین ها

آی تی پلاس - امروزه داشتن یک رایانه شخصی موضوع عجیبی نیست، اما هنگامی که بازار رایانه‌های شخصی جوان‌تر، کوچک‌تر و بسیار پرهزینه‌تر بود، این موضوع فرق داشت. یک رایانه شخصی همه چیز صاحبش بود. اواخر دهه 1970، خرید رایانه شخصی یک سرمایه‌گذاری عظیم به شمار می‌رفت و برای داشتن یک رایانه شخصی باید هزاران دلار پرداخت می‌کردید و علاوه بر این مشخص می‌کردید چه نوع نرم‌افزاری را می‌خواهید برای چند سال آینده اجرا کنید.

جنگ بین طرفداران IBM، دارندگان Tandy، مریدان اپل و دوستدارانCommodore بسیار شدیدتر از جدال بین Mac و PC بود. این سیستم‌های اولیه تاثیر زیادی بر کاربران رایانه‌های خانگی داشتند و نسلی از برنامه‌نویسان را که دارای درک فناوری هستند، تربیت کردند.

در این نوشتار چند رایانه محبوب آن دوران را بررسی می‌کنیم، رایانه‌هایی که شاید برخی از آنها اجداد لپ‌تاپ‌های محبوب امروزی محسوب شوند.

Timex Sinclair1000

1981، سینکلر با قیمت 99.95 دلار ارائه شد؛ قیمتی که 30 سال پیش رقم بالایی بوده است. سینکلر 1000 شرکت Timex، که به ZX81 نیز مشهور است، کوچک بود و بیسیک اجرا و تنها دو کیلوبایت حافظه RAM ارائه می‌کرد، با پردازنده‌ای 3.25 مگاهرتزی. این رایانه حتی با توجه به استانداردهای سال 1981 کند بود. اما قیمت یکصد دلاری آن موجب شد گزینه‌ای جذاب برای علاقه‌مندان رایانه باشد، علاقه‌مندانی که در آن زمان برای داشتن یک رایانه شخصی باید هزاران دلار می‌پرداختند.

با این قیمت مناسب، سینکلر 1000 توانست در ایالات متحده 600 هزار دستگاه بفروشد. عملکرد سینکلر1000 به طور غیرقابل تصوری کند بود؛ زیرا این رایانه فقط شامل چهار تراشه بود و برای انجام تمام پردازش‌هایش و تازه‌سازی نمایشگرهای خارجی که به آن متصل بود، به CPU متکی بود. سوئیچ به حالت «FAST» اگرچه باعث افزایش سرعت پردازش آن می‌شد اما روش تازه‌سازی صفحه نمایشگر آن را به طور بسیار بدی تغییر می‌داد. خوشبختانه، این رایانه از چند فناوری جدید آن زمان نیز بهره می‌برد؛ فناوری‌هایی مانند فلاپی درایو و RAM قابل افزودن، که تاحد زیادی عملکرد آن را بهبود می‌بخشید.

MSX

هنگامی که در دهه80 میلادی بازارهای اروپا و آمریکا توسط شرکت‌هایی مانند IBM، Commodore، Sinclair و اپل کنترل می‌شد، ژاپن غول سخت‌افزاری خودش را داشت. MSX رایانه‌ای بی‌نظیر بود؛ زیرا می‌توانست Microsoft Extended Basic را پشتیبانی کند و ماشینی با قابلیت مبادله نرم‌افزار بود.

MSX توسط معاون ژاپنی مایکروسافت کازوهیکو نی‌شی (Kazuhiko Nishi) طراحی شده بود تا یک استاندارد سخت‌افزاری باشد. این رایانه‌ها از بیسیک مایکروسافت استفاده می‌کرد و مانند دیگر رایانه‌های دهه 80 گران نبود. MSX هرگز به یک استاندارد جهانی برای سخت‌افزار تبدیل نشد، اما در ژاپن بسیار موفق بود.

iMac

آی‌مک یک استثنا در قانون رایانه‌های مدرن بود که می‌گفت هیچ مدل واحدی به اندازه کافی بی‌نظیر و محبوب نیست تا پیشگامان دهه 70 و رایانه‌های دهه 80 را به هم پیوند دهد. البته، این هدف اپل بود. در 1998، اپل آی‌مک را با انتقاد به رنگ‌های یکنواخت رایانه‌های شخصی با بدنه‌ا‌ی رنگارنگ ارائه کرد. امروزه اپل از آن رنگ آب‌نباتی هنری فاصله گرفته، اما طراحی اصلی رایانه‌ها بدون تغییر باقی ماند. آی‌مک ساده است، در طراحی آن همه چیز شامل تمام اجزای یک رایانه در محفظه یک صفحه نمایش قرار می‌گرفت. به آسانی قابل حمل، بود و قابل تنظیم.

آی‌مک شروع یک دوران جدید برای اپل بود، که طلیعه‌دار موفقیت عظیم او در تولید محصولاتی با « i»- من- مانند iPod و iPhone است. آی‌مک هیچ گاه یک موفقیت بزرگ در تولید نبود- اپل موفقیت خود را چند سال بعد با مک‌بوک و مک‌بوک پرو به دست آورد ـ اما آی‌مک هنوز اولین مکی است که به تسلط مایکروسافت بر بازار رایانه‌های شخصی دهه 1990 ضربه وارد کرد.

Commodore Amiga

آمیگا 500، سال 1987 عرضه شد، و از الگوی موفقیت رایانه‌هایی مانند Commodore64 و Apple II پیروی کرد. آمیگا جدیدتر، سریع‌تر، و بهتر بود؛ جهشی از پردازنده‌های 8ـ بیتی به 32ـ بیتی و با سرعت هفت مگاهرتزی بود. این رایانه RAM 512 کیلوبایتی داشت، 4096 رنگ را پشتیبانی می‌کرد، و یک فلاپی درایو 3.5 اینچی داخلی داشت. این امکانات برای قیمت 700 دلار مناسب بود.

آمیگا رایانه سریعی بود، به لطف طراحی ترکیبی چند کمک‌پردازنده‌ای‌اش که به وظایف خاصی از قبیل صوتی یا تصویری اختصاص داده شده بود. واحد پردازنده مرکزی به انجام همه کارها به تنهایی نیاز نداشت. شرکت کومودور در طول این یک دهه مدل‌های زیادی از آمیگا ارائه کرد، اما مدل ارزانقیمت 500 از همه محبوب‌تر بود. آمیگا بخصوص پلتفرم نرم‌افزار محبوبی برای بازی‌ها و برنامه‌های تولید‌کننده برای کار ویدئو و صدا بود. به لطف پردازنده‌های کمکی‌اش، آمیگا برای کارهای گرافیکی و انیمیشن به اندازه کافی قدرتمند بود، کارهایی که قبلا برای مصرف‌کنندگان رایانه‌های شخصی غیرممکن بود.

به طور کلی، خانواده آمیگا فروشی حدود شش میلیون دستگاه داشت، رقمی شگفت‌انگیز برای همه رایانه‌هایی که در دهه 1980 ارائه شدند.